ยามลมหนาว พัดโบกโบยโชยชื่น เหล่าสกุณร้องรื่นรมย์ หมู่ดอกไม้ชวนภมรร่อนชม ช่างสุขสมเพลินตาน่าดูชูใจ โอ้รักเจ้าเอ๋ย ยามรักสมดังฤทัย พิศดูสิ่งใด ก็แลวิไลแจ่มใสครัน อันความรักมักจะพาใจฝัน เมื่อรักนั้นสุขสมจิตปอง ยามลมฝน พัดโบกโบยกระหน่ำ หยดหยาดนำน้ำหลั่งนอง ผึ้งภู่ทั้งวิหคเหงาเศร้าหมอง เกลื่อนกลาดผองมาลีร่วงโรยลงดิน เหมือนรักผิดหวัง เปรียบดังหัวใจพังภินท์ น้ำตาหลั่งริน และลามไหลเพียงหยาดฝนปราย อันความรักแม้นไม่เป็นดังหมาย ตราบวันตาย ชีพขมขื่นเอย

Love in spring sets my heart a flame. I am longing for love in spring Burning as embers glow. When the days are so fair. Everytime when I hear your name, What supreme happiness it'll bring. Then my burning tears begin to flow. All the red roses bloom everywhere. There'll come a day Birds in the trees When skies will be so blue. Will sing a lovely tune. May be you'll say And in the breeze You are in love with me too. We'll watch the bright lovely moon. I'll find joy then in everything, I'll find joy then in everything, For I find my love in spring For I find my love in spring.

เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๑๙ ทรงพระราชนิพนธ์ใน พ.ศ. ๒๔๙๗ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องภาษาอังกฤษ และได้พระราชทานเพลงนี้ออกบรรเลงครั้งแรกในงานประจำปีของสมาคมนักเรียนเก่าอังกฤษในพระบรมราชูปถัมภ์ ณ เวทีลีลาศสวนลุมพินี เมื่อวันเสาร์ที่ ๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๗ ต่อมา ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ ท่านผู้หญิงสมโรจน์ สวัสดิกุล ณ อยุธยา แต่งคำร้องภาษาไทยถวาย